ਫੂਕਾ ਸੌਂਕ ਦੀ ਚਿਣਗ ਤਾਈ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੱਦੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਹੈ ਦਿਲ ਤੇਰੀ ਟੀਸਿਆ ਤੇ,
ਜਾਣ ਜਾਣ ਕੇ ਜੋ ਬਾਜ਼ੀਆ ਨੂ ਹਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਫੂਕਾ ਸੌਂਕ ਦੀ ਚਿਣਗ ਤਾਈ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਸੌਂਕ ਤੋਡ਼ ਲੰਘਿਆ ਕੋਟ ਅਫਾਤਾ ਦੇ
ਸਮਾਂ ਸੂਝ ਦੀਆਂ ਸ਼ੂਰੀਆ ਉਲਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਏਹ੍ਹ ਫਲਸਫਾ ਖਿਆਲੀ ਬਿਨਾ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਤੋਂ
ਬੇਡ਼ੇ ਡੋਬ ਦਾ ਰਿਹਾ, ਇਸਕ ਤਾੱਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇਰੇ ਤਾਰੂਆ ਨੂ ਭੇ ਨਾ ਸੰਸ਼ਾਰ ਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇਰਾ ਮੇਲ ਕੋਈ ਜਜ਼ਬਾ ਪੁਕਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਦੇਖ ਸਾਗਰ ਅਸ੍ਗਾਹ ਇਲਮ ਹੋਸ਼ ਭੁੱਲਿਆ ,
ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਦੇ ਜੱਗ ਨੂ ਖਿਲ੍ਹਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਓ ਹੈ ਮੌਤ, ਨਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਾਚ ਦਾ ਨਸ਼ਾ
ਜਿਹਡ਼ਾ ਅੱਜ਼ਲ ਦੇ ਸ਼ਰੂਰ ਨੂ ਉੱਤਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਜਿਹਡ਼ਾ ਅੱਜ਼ਲ ਦੇ ਸ਼ਰੂਰ ਨੂ ਉੱਤਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਓ ਤਾਂ ਸਿੱਪਿਆ ਚ ਮੋਤਿਆ ਨੂ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਜੱਦੋ ਹੋਸ਼ ਨੁੰ ਭੀ ਹੋਸ਼ ਦਾ ਖਿਆਲ ਭੂਲਿਆ
ਆਨ ਆਰਸ਼ਾ ਤੋਂ ਜਿੰਦਗੀ ਤੇ ਨੂਰ ਡੁਲਿਆ
ਐਸਾ ਆਪਣੇ ਚੌਂ ਆਪਣੇ ਦਾ ਦਰ ਖੁਿਲਆ,
ਿਦਲ 'ਖ਼ੂਬ! ਖ਼ੂਬ! ਖ਼ੂਬ! ਹੀ ਉਚਾਰ੍ਦਾ ਰਿਹਾ
ਪਾਂਧੀ ਸ਼ੌਂਕ ਦਾ ਸਰਵ-ਤ੍ਮ ਪਾਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਦਿਨ ਕੰਡਿਆ ਤੇ ਕਪਡ਼ੇ ਉਤਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਓਹ ਨਾਕਾਮ ਭੀ ਹੈ ਚੰਗਾ ਕਾਮਯਾਬ ਦਿਲ ਤੋ,
ਫੂਕਾ ਸ਼ੌਂਕ ਦੀ ਚਿਣਗ ਨੂ ਜੋ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
'ਤੇਰਾ ਮੇਲ' ਕੋਈ ਜਜ਼ਬਾ ਪੁਕਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
No comments:
Post a Comment